2 και...σήμερα, λοιπόν! Δηλαδή 3 μερούλες ακόμα. 3 μέρες που θα κάνουν τα νεύρα του μεταπολιτευτικού συστήματος, "τσατάλια". "Κρόσια"! Κάτι περισσότερο από 72 ώρες για να μάθουμε αν πλέον ότι πολιτεύτηκε και κυριάρχησε στην χώρα τα τελευταία 38 χρόνια, θα είναι οριστικά παρελθόν.
Τόσο διάστημα χρειάζεται και ο κάθε Ευρωπαίος για να δει αν θα μείνει στον παράδεισο των...
Τραπεζών ή θα χτυπήσει την πόρτα της "φούσκας" που ο ίδιος και κάποιοι "μεγαλόσχημοι" δημιούργησαν, προκειμένου να έχουν στο χέρι τους, τους ανυποψίαστους λαούς του κόσμου.
Και δεν μιλάω για τον απλό Ευρωπαίο πολίτη. Προφανώς και μιλάω για εκείνουν που διαχειρίστηκαν αυτήν την χειραγώγηση της "φτωχοποίησης" μέσα από την ενοχοποίηση των λαών στην υπερκατανάλωση.
Μένει να δούμε αν πρώτοι οι Έλληνες, ακόμα και πριν από τους Γάλλους του Σοσιαλιστή Ολάντ, που διαρυγνύει τα ιμάτιά του πως θα κάνει ότι μπορεί για τους φίλους Έλληνες, αρκεί να μην "χαλάσουν" την δουλειά.
Ο Έλληνας είναι και υπερήφανος και αγύριστο κεφάλι. Και αυτό θα πρέπει να το ήξεραν αυτοί που προσπάθησαν, μέσω κάποιων "σπουδαγμένων" και "μεγάλων" πολιτικών μας, και αφού τους δασκάλεψαν καλά στο σύστημα του "αδιέξοδου" υπερδανεισμού, να μας κάνουν το υποζύγιο της Ευρώπης. Το (συμπαθή κατά τα άλλα) Μπαγκλαντές της Ευρώπης. Την(επίσης συμπαθή) Ρουάντα της Ευρώπης. Την (πολύ συμπαθή) Αργεντινή της Ευρώπης.
Δεν το ζύγισαν σωστά. Δεν πίστεψαν πως μπορούν να πατήσουμε πόδι στους "εταίρους". Ναι κύριοι: χρωστάμε. Και χρωστάμε πολλά. Όμως ο τρόπος που τα ζητάτε είναι φύσιν αδύνατον να πραγματοποιηθεί. Αν πραγματικά τα θέλετε πίσω και δεν έχετε άλλους σκοπούς στο πίσω μέρος του κεφαλιού σας ή στην κρυφή ατζέντα σας, πρέπει να μας δώσετε μια ευκαιρία να σας αποδείξουμε ότι και θέλουμε και μπορούμε.
Πως το έλεγε ο Ζήκος στην αξέχαστη ελληνική ταινία; "Εμένα να με πάρεις με το καλό". Έ, κάτι τέτοιο θα είναι και το μήνυμά μας την Κυριακή. Γιατί αυτή την Κυριακή όλα δείχνουν να αλλάζουν.
Και καλό είναι επιτέλους η Ευρώπη να αποφασίσει να αλλάξει και αυτή. Και ποιός θα της δείξει τον δρόμο; Η Ελλάδα, βέβαια!
Όπως το κάνει αιώνες τώρα. Και ίσως αυτό είναι αυτό για το οποίο μας φθονούν περισσότερο. Επειδή σαν λαός, βλέπουμε μπροστά. Έστω και όταν το κάνουμε με το μαχαίρι στο λαιμό. Ένα βήμα πριν το γκρεμό.
2 και σήμερα! Αλλάζουμε! Ερχόμαστε!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου