Το παγκόσμιο χρέος και η Ελλάδα

Τα τελευταία χρόνια έννοιες όπως εξωτερικό χρέος, Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν, κατά κεφαλήν χρέος, έλλειμμα και ρυθμός ανάπτυξης μίας οικονομίας έχουν γίνει καθημερινότητα. Όλοι αυτοί οι οικονομικοί όροι ήρθαν ξαφνικά στην ζωή μας και ενώ το σύνολο από εμάς δεν τους κατανοεί, η Κυβέρνηση και οι πολιτικοί τους χρησιμοποιούν συνεχώς ώστε να δικαιολογήσουν τις βίαιες αλλαγές που ήδη έγιναν και τις ακόμα βιαιότερες που δυστυχώς θα ακολουθήσουν στο μέλλον. Παρουσιάζουμε, λοιπόν, τον παρακάτω πίνακα σε μία προσπάθεια να
αναλύσουμε και να συγκρίνουμε κάποια από αυτά τα οικονομικά στοιχειά με άλλες χώρες.

Η Ελλάδα λοιπόν κατέχει την 13 θέση στον Κόσμο σε Δημόσιο χρέος. Με μία ποιο προσεκτική ματιά θα δούμε ότι το Ελληνικό χρέος είναι το 5% του χρέους των ΗΠΑ και περίπου το 18% του χρέους της Γερμανίας η οποία κατέχει την 3 θέση στην κατάταξη. ‘Άρα λοιπόν το δημόσιο χρέος από μόνο του δεν αποτελεί και πρόβλημα μια και στις πρώτες θέσεις φιγουράρουν Παγκόσμιες Δυνάμεις με ποσό χρέους πολλαπλάσιο του Ελληνικού. Για την ακρίβεια το σύνολο του χρέους των 10 πρώτων χωρών είναι σχεδόν ίσο με το σύνολο του χρέους όλου του κόσμου.
Η Ελλάδα επίσης έχει την τρίτη θέση στο κατά κεφαλήν χρέος με $42.216. Δηλαδή κάθε Έλληνας χρωστά $42.216, με πρώτη την Ιαπωνία και δεύτερη την Σιγκαπούρη. Εδώ αρχίζουν τα προβλήματα, μιας και το να είσαι ο τρίτος μεγαλύτερος σε χρέος ανά τον Κόσμο σίγουρα αποτελεί σημαντικότατο πρόβλημα, το οποίο λύνεται είτε με αύξηση του πληθυσμού είτε με ανάπτυξη του Ακαθαρίστου Εθνικού Προϊόντος.
Η Ελλάδα σήμερα χρωστά το 143% του ΑΕΠ της, είναι νούμερο 2 στον Κόσμο αμέσως μετά την Ιαπωνία και είναι η μοναδική χώρα από τις 20 πιο χρεωμένες που έχει αρνητικό ρυθμό ανάπτυξης του ΑΕΠ. Το ΑΕΠ δηλαδή μειώνεται αντί να αυξάνεται με αποτέλεσμα ο δείκτης αυτός να γίνεται χειρότερος από χρόνο σε χρόνο. Αυτό αποτελεί το σημαντικότερο των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε σήμερα.
Η Τρόικα μέχρι τώρα έχει κάνει προσπάθειες να επιβραδύνει ή και να μειώσει το Δημόσιο χρέος με περικοπές στις δημόσιες δαπάνες (μισθούς, συντάξεις, νοσοκομεία, φάρμακα κλπ), αυτό όμως είχε σαν αποτέλεσμα την περαιτέρω μείωση του ΑΕΠ μιας και ο δημόσιος τομέας στην Ελλάδα αποτελεί το 40% του ΑΕΠ.
Το σημαντικότερο πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπίσουμε είναι η ανάπτυξη. Αυτό για να γίνει θέλουμε όχι μόνο αλλαγές στην δημόσια διοίκηση και στον τρόπο λειτουργίας του κράτους αλλά αλλαγή της νοοτροπίας μας σαν λαός . Βέβαια μία άμεση λύση στο πρόβλημα θα ήταν ένα σωστό PSI της τάξεως του 50% με συμμετοχή όλων των δανειστών του Ελληνικού Δημοσίου. Δεύτερη άμεση λύση θα ήταν το πέρασμα των χρημάτων της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών στον ESM (Ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης) και όχι στο Δημόσιο Εθνικό Χρέος. Τρίτη λύση είναι η υποτίμηση του νομίσματος είτε εντός είτε εκτός ευρώ. Μία διολίσθηση του ευρώ σε μία ισοτιμία 1:1 με το δολάριο ΗΠΑ θα βοηθούσε σημαντικά τις χώρες του Ευρωπαϊκού νότου. Το μοναδικό σίγουρο είναι ότι οι αλλαγές που θα βιώσουμε στα επόμενα χρόνια σε Εθνικό, Ευρωπαϊκό και Παγκόσμιο επίπεδο θα είναι τέτοιες που θα ισοδυναμούν με αλλαγές που θα έφερνε ένας Παγκόσμιος Πόλεμος.

Το παγκόσμιο χρέος και η Ελλάδα