Από ήττα σε ήττα και από "χαστούκι" σε "συμβιβασμό" υποχρεώθηκε η Γερμανία και η κγκελάριός της Κα Μέρκελ, την προηγούμενη εβδομάδα. Και όλα αυτά επειδή οι 2 πρωθυπουργοί των δοκιμαζόμενων χωρών της Ιταλίας και της Ισπανίας, αποφάσισαν να σηκώσουν "μπαϊράκι", λέγοντας τα αυτονόητα! Εκεί που ο Σαρκοζί απέτυχε, δηλαδή να τιθασεύσει την Γερμανίδα καγκελάριο και τις τακτικές τιμωρίας των κρατών μελών που δεν ήταν καλοί "μαθητές". οι Κοι Μόντι και Ραχόι, απαίτησαν και πήραν μια κατ' αρχήν συμφωνία για διαφορετική όσο και σωστότερη αντιμετώπιση, στο πρόβλημα της κρίσης.
Η πυγμή που επέδειξαν επιβάλλοντας, στο
συμβούλιο Κορυφής των αρχηγών κρατών-μελών της Ευρωζώνης ειδικά, την μη αποχώρηση κανενός, αν δεν συμφωνήσουν, έδειξε τον δρόμο για την διαπραγματευτική οδό που πρέπει να ακολουθηθεί, από εδώ και πέρα. Όχι με τον τύπο της απειλής, αλλά με την κατανόηση πως πλέον τα ημίμετρα και η αναβλητικότητα μιας τελικής λύσης και όχι "πασαλύματα" έχει περάσει ανεπιστρεπτί.
Οι λύσεις πρέπει να δίνονται με γνώμονα την επίλυση της όποιας κρίσης, ως ολότητα και όχι ως μονάδα. Η αντιμετώπιση τέτοιων καταστάσεων μπορεί να γίνεται μέσα από ενωτικές κινήσεις με ορίζοντα και όχι με προσωρινές λύσεις κατά συνθήκη και περίπτωση. Αλλιώς δεν μπορεί να υπάρχει και αρχή ισονομίας. Δεν μπορεί να λεγόμαστε Ένωση.
Τέλος αυτή η απόφαση που πάρθηκε, μπορεί εύκολα να αναδειχθεί ως η πρώτη Ενωτική απόφαση για την ολοκλήρωση της Ευρώπης σαν ολότητα και όχι απλά σαν τραπεζικό προϊόν, έρμαιο της κάθε "αγοράς" και "οίκων".
Η Ευρώπη πρέπει και μπορεί να συσταθεί σαν ολότητα, Συνασπισμός, Ομοσπονδία, όπως θέλετε πείτε το, που θα σέβεται τους λαούς της, αλλά που θα έχει μια ενιαία πολιτική. Αυτή για τον άνθρωπο.
Δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο. Πρέπει να υπάρχει όραμα και θέληση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου