ΣΧΟΛΙΟ - "Εσείς ποιοι είστε;"

Οι "κοπρίτες", οι "διεφθαρμένοι", εμείς που "μαζί τα φάγαμε", οι "αγράμματοι", οι "άξεστοι", οι "τεμπέληδες", οι "αντιπαραγωγικοί", με την σημαία "κουρελόπανο", που βγαίνουμε και διαδηλώνουμε στον δρόμο σαν "φασίστες" και "δολοφόνοι", οι "κοινοί τρομοκράτες", οι άξεστοι χωρικοί", οι "αδαείς", εμείς που έχουμε "την ψευδαίσθηση πως είμαστε απόγονοι του Περικλή", εμείς όλοι που "δεν μιλάμε καν ελληνικά" αλλά κάποιες...διαλέκτους.

Εμείς είμαστε αυτοί που αύριο, μεθαύριο θα τους ζητήσετε τις νέες θυσίες, πίστη στην πατρίδα και τα ιδανικά αυτών που εσείς υποτίθεται πως υπηρετείτε και ορκιστήκατε να διαφυλάξετε, όταν εσείς θα στρογγυλοκάθεστε στην πολυθρόνα σας, με το πιάτο γεμάτο από φαΐ, περιτριγυρισμένος από τους καθημερινούς σας κηφήνες και γυμνοσάλιαγκες, να σας κολακεύουν για το "έργο" σας.

Εμείς είμαστε αυτοί που καθημερινά μας υποβάλετε στο μαρτύριο της "πενίας", όχι μόνο της οικονομικής, αλλά κυρίως της ηθικής και πολιτιστικής, αυτής που για γενιές και γενιές οι πρόγονοί μας, πολέμησαν, σκοτώθηκαν, αντιστάθηκαν, μαρτύρησαν, σφαγιάστηκαν και επικράτησαν ανά τους αιώνες, κρατώντας άσβεστη την φλόγα της.

Εμείς είμαστε αυτοί που μέσα από τα παραδοσιακά ήθη και έθιμα, προσπαθούμε ακόμα και σήμερα, μέσα από τραγικές συνθήκες "μεταμοντέρνας κατοχής" να κρατήσουμε την σημαία μας να ατενίζει στο μπαλκόνι, την καρδιά μας να σκέφτεται ελληνικά, την ψυχή μας να φτερουγίζει με κάθε "αχό" ελπίδας, από τον καθημερινό σωρό λάσπης και σαπίλας που εκτοξεύεται.

Εμείς είμαστε αυτοί που, θα μάθουμε τα παιδιά μας τι είναι Ελλάδα, η πραγματική Ελλάδα, αυτή που όλοι μας έχουμε μάθει από το σχολείο, στις γιορτές και τις σχόλες, στο σπίτι μας, στην πόλη, στο χωριό μας, στο νησί μας, στα σύνορά μας, στην θάλασσα.

Παντού όπου υπάρχει Ελλάδα και Έλληνας, εμείς θα βρούμε τον τρόπο να δηλώσουμε παρουσία.

Αναρωτιέμαι όμως: Εσείς ποιοι είστε; Ποιος ακόμα σας πιστεύει; Ποιος ακόμα μπορεί να περιμένει να μας δείξετε τον δρόμο; Μήπως έχετε χάσει την ταυτότητά σας και δεν το ξέρετε;

Μήπως να το...πάρετε αλλιώς;

Σκεφτείτε το καλά, γιατί το φράγμα στο ποτάμι που σηκώσατε, έχει αρχίσει να παρουσιάζει ρωγμές. Και όταν το φράγμα υποχωρήσει, το ποτάμι της οργής θα συμπαρασύρει τα πάντα στο διάβα του.