Ο τίτλος και το θέμα του κειμένου είναι απλά. Δεν θέλει και πολύ φιλοσοφία ή και ιδιαίτερες γνώσεις για να καταλάβουμε πως οι πολιτικοί μας, αυτοί του ξεπερασμένου αυτού συστήματος, κατά δική του κοινή παραδοχή, δεν έχουν τίποτα πλέον καινούριο να πουν.
Δεν έχουν μιά ιδέα και μια ελπίδα να μεταλαμπαδεύσουν, στον λαό που μάταια περιμένει από τους καλομαθημένους εκπροσώπους μας, που αντιπροσωπεύουν την κοινωνία και την υπηρετούν με μόνο γνώμονα το καλό της. Μόνο αναμασήματα αναχρονιστικών ιδεολογιών και μπερδεμένη γλώσσα, που πάει όπου την βγάζει το κύμα.
Εσχάτως μάλιστα, πολλοί βουλευτές, υπουργοί ακόμα και αρχηγοί κομμάτων, έχουν επικαλεστεί διάφορα γνωμικά, ποιητές, συγγραφείς αλλά και τραγούδια, προκειμένου να πουν κάτι.
Μία ακόμη απόδειξη πως ο λόγος τους έχει φτωχύνει ή δεν καλύπτει πιά τον κόσμο. Βέβαια υπάρχει και η εκδοχή που λέει πως, προκειμένου να μην πουν κάτι, καλύτερα να πουν κάτι που θα κάνει εντύπωση. Και βέβαια λιμάνι για αυτό είναι η τέχνη ή ο λαός.
Εκει που υπάρχουν χαραγμένα στον νου και την ψυχή, λόγια που ειπώθηκαν από μεγάλους Έλληνες ή από τις εμπειρίες του λαού. Θα ήθελα να τους πω πως καλύτερο είναι να σκεφτούν καλύτερα τι θα πουν την επόμενη φορά, καθώς αυτά που δανείζονται είναι εύκολο να γυρίσουν πίσω. Και αυτά τα λόγια δεν μπορούν να τα πάρουν πίσω, όπως τα ευχολόγια και τις φαύλες υποσχέσεις τους, όλα αυτά τα χρόνια.
Και θα τους θυμίσω πως ο λαός συνηθίζει να λέει πως: "η σιωπη είναι χρυσός" αλλά και αυτό που ο Δ.Σαββόπουλος λέει σε ένα από τα τραγούδια του(παραφράζοντάς το ελαφρώς): "Αφού δεν είχε τίποτα να πει, καλύτερα να μην μας πει ΤΙΠΟΤΑ"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου