Έπεσε το μάτι μου το Σαββατοκύριακο σε μία ανάρτηση ενός φίλου στο twitter, που αναφερόταν σ’ ένα δημοσίευμα των Νew York Times σχετικά με τον ελληνικό αθλητισμό στην περίοδο της κρίσης και της λιτότητας. «Μπράβο! Να ασχολούνται με τον αθλητισμό μας οι NYT!» σκέφτηκα. Κι ενώ τα παρουσιάζει αρκετά γκρίζα τα πράγματα (όχι ότι δεν είναι), ήρθε το Σάββατο το ασημένιο μετάλλιο από την εθνική ομάδα πόλο γυναικών στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα για να δείξει ότι τελικά δεν είναι τα πάντα θέμα χρημάτων. Μια επιτυχία που ήρθε μέσα από ένα σκοτεινό τούνελ χειμερινής προετοιμασίας σε κρύα κολυμβητήρια και με πολλά «έναντι». Το τούνελ αυτό δεν τελείωσε, συνεχίζεται μέχρι το προ-ολυμπιακό της Τεργέστης τον Απρίλιο κι ελπίζω η έξοδός του να είναι στο Λονδίνο το 2012. Κλείνει η παρένθεση.
Το δημοσίευμα αυτό λοιπόν των New York Times αναρωτιέται τι ομάδα θα κατεβάσει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου η γενέτειρα των Ολυμπιακών Αγώνων και προσφάτως μαύρο πρόβατο των οικονομικών ειδήσεων. Αναφέρεται συγκεκριμένα στο πώς η λιτότητα έχει επηρεάσει την προετοιμασία των αθλητών μας με κάποια παραδείγματα και συνεντεύξεις.
Η άποψή μου είναι ότι το τελευταίο που θα έπρεπε να μας αγχώνει είναι ο πίνακας των μεταλλίων στις 12 Αυγούστου του 2012, όταν θα έχει πέσει η αυλαία του Λονδίνου. Έχω ξαναπεί ότι αυτός ο πίνακας, που τόσο πολύ λατρεύουν οι αριθμολάγνοι, δεν είναι κριτήριο ανάπτυξης του αθλητισμού...(η συνέχεια του άρθρου του Γ. Μαυρωτά, στο ινκ που ακολουθεί)
London Calling Greece | ΘΕΜΑΤΑ | Protagon
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου