Σήμερα είναι ίσως μια από τις πολύ σημαδιακές μέρες για τον εργαζόμενο. Ειδικά για τον Έλληνα εργαζόμενο. Όλους τους Έλληνες εργαζόμενους και όχι μόνο αυτούς του Δημοσίου ή του Ιδιωτικού τομέα. Όχι μόνο αυτούς που δουλεύουν στα εργοστάσια και στις μικρές βιοτεχνίες. Όχι μόνο για αυτούς που παλεύουν για το μεροκάματο, κάθε μέρα.
Αλλά και για αυτούς που εργάζονται στα γραφεία. Στις Τράπεζες. Στις επιχειρήσεις και τα μαγαζιά. Για όλους.
Αυτή η 1μαγιά είναι ίσως αυτή που ένωσε όλους τους εργαζόμενους σε μια μοναδικά "αντιμνημονιακή" μέρα ΑΠΕΡΓΙΑΣ. Ίσως να μην ήταν όλοι στις συγκεντρώσεις, αλλά ένεκα και του καλού καιρού, να πήγαν να "κόψουν τον Μάη", όπως επιβάλει και το έθιμο της (ανεπίσημης) εισόδου της Άνοιξης.
Μια Άνοιξη που ο κόσμος την υποδέχθηκε με διαφορετικά συναισθήματα και της έδωσε και διαφορετικές έννοιες.
Είναι η τελευταία(;) Μνημονιακή Πρωτομαγιά. Έτσι θέλουμε να πιστεύουμε. Έτσι πρέπει να είναι σε 5 ημέρες από σήμερα, όταν την Κυριακή 6 Μαίου, ο κόσμος που σήμερα απήργησε από την εργασία του, θα πάει να εκλέξει την νέα πολιτική κατάσταση της Ελλάδας.
Είναι στο χέρι μας. Είναι στο μυαλό μας. Είναι στην καρδιά μας.
Την Κυριακή ψηφίζουμε. Όλοι. Για να δώσουμε ένα τέλος. Για να αρχίσουμε χωρίς αυτούς που αποφάσισαν χωρίς εμάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου