«Αγαπητό μου ημερολόγιο»

Ο Άκης Τσοχατζόπουλος αποδεικνύεται η Πολυάννα της πολιτικής. Κρατούσε ένα πλήρες ημερολόγιο με όλες του τις κινήσεις αλλά και τις σκέψεις, με τη σχολαστικότητα ερωτευμένης μαθήτριας Λυκείου. Ίσως παροπλισμένος πια, να έβρισκε σε αυτή του την ενασχόληση, την απωλεσθείσα πολιτική φύση που καταγράφει, αναλύει και κυρίως εξουσιάζει.
Από την μελέτη των σημειώσεων Τσοχατζόπουλου βγαίνουν τρία συμπεράσματα, δύο για τον ίδιο και ένα για τα Μέσα Ενημέρωσης.
Πρώτο: Ο Άκης Τσοχατζόπουλος καταγράφει γεγονότα με
σχολαστικότητα ανόητου Ναπολέοντα. Ενώ δηλαδή συμπεριφέρεται ως στρατηγός που σχεδιάζει διάφορες κινήσεις για να ξεφύγει από την μέγγενη της έρευνας που τον αποκαλύπτει, αποκαλεί τον εαυτό του (μιλώντας στον εαυτό του πάντα) θύμα πλεκτάνης. Την ίδια ώρα στο χρηματοκιβώτιό του ακριβώς δίπλα, φυλάσσει όλα τα στοιχεία και τα έγγραφα που αποκαλύπτουν το αντίθετο. Αν αυτό δεν είναι κάποια διαταραχή, τότε είναι η πίστη πως δίκαιο και νόμιμο είναι ό,τι εξυπηρετεί τον ίδιο. Αυτό, άλλωστε, λίγο ή πολύ, πιστεύει όλο το πολιτικό σύστημα για τον εαυτό του.
Δεύτερο: Η σχολαστικότητα αυτή που σε κάποιες περιπτώσεις είναι αυτοέκθεση, μοιάζει με την προσπάθεια να καταγράφει πράγματα στα οποία θα μπορεί να προστρέχει για να ξέρει πώς συμπεριφέρεται ο καθένας. Ένα είδος εγχειριδίου για μελλοντικές επαφές. Ο Άκης δείχνει να έχει την προσωπική εποπτεία για χειρισμούς που γίνονται για τις υποθέσεις του. Δεν είναι τυχαίο που στο γραφείο του βρέθηκαν προσωπικές-σημειώσεις προσχέδιο απάντησης που μας έδωσε σε πρόσφατη εκπομπή για τα σκάνδαλα του ΟΣΕ στα οποία είχε εμπλοκή με τίτλο «ΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ SIEMENS ΟΣΕ ΒΑΞΕΒΑΝΗ». Όλα περνάνε από τα χέρια του και κυρίως η πολιτική διαπλοκή.
Και εδώ έρχεται το τρίτο: Πέρα από κάθε ανάλυση ψυχολογικού και πολιτικού τύπου, το ημερολόγιο του Τσοχατζόπουλου είναι μια απόδειξη στο πώς διαπλέκεται το πολιτικό σύστημα. Αυτό είναι κάτι το οποίο δεν «παίχτηκε» ιδιαίτερα στα ΜΜΕ, τα οποία έμειναν στις λεπτομέρειες και στα κουίζ για το ποιος συνάντησε και πότε τον Άκη. Υπάρχει, λοιπόν, μια καταγραφή που δεν είναι κουίζ αλλά πραγματικότητα. Ο Άκης Τσοχατζόπουλος με τις σημειώσεις του, εμφανίζει τον υπουργό Δικαιοσύνης Μιλτιάδη Παπαιωάννου σχεδόν ως συμπαραστάτη στην «αδικία» εναντίον του. Γράφει:
«-Απολογητικός για το παρελθόν! (ξέρει ο ΓΑΠ)
-Τώρα όμως εκπέμπει άλλο κλίμα. Δεν χρωστάει σε κανένα τίποτα Δεν θα κατέβει ξανά για βουλευτής.
- Θέλει να βοηθήσει να ακυρωθεί η αδικία που σου έγινε. Αλλά περιορισμένες οι δυνατότητές του».
Οι αναφορές του Τσοχατζόπουλου στον εμφανιζόμενο από τον ίδιο ευνοϊκό απέναντί του υπουργό δεν σχολιάστηκαν. Ούτε ο υπουργός απάντησε πώς όντας εν ενεργεία, μιλάει με έναν υπόδικο και μάλιστα φέρεται να αναγνωρίζει αδικία στη δίωξη. Παρακάτω είναι πιο σαφής ακόμη ο Άκης για τον Μιλτιάδη Παπαιωάννου:
«Δυνατότητα και θέληση να παρέμβει στην πορεία της εξέλιξης της υπόθεσης μας. Κλίμα διαφορετικό μετά την αποχώρηση ΓΑΠ».
Η κυβέρνηση Παπαδήμου περιγράφεται ως μια ευκαιρία να λύσει το θέμα της δίωξής του αλλά σκοντάφτει στους Οικονομικούς Εισαγγελείς που χειρίζονται την υπόθεσή του (Παπανδρέου, Κυβέλου, Σίσκου) και την προϊσταμένη της Εισαγγελίας (Ράικου).
Εν ολίγοις, αν δεν υπήρχαν οι Χάριτες της Δικαιοσύνης, ο Άκης Τσοχατζόπουλος ίσως να μην ήταν στη θέση που είναι. Η “ισχυρή και αυτόνομη” ομάδα των εισαγγελέων την οποία, όπως παραδέχεται δεν την ελέγχει, είναι το πρόβλημα για τον Άκη. Καμία πολιτική και κανένας πολιτικός.
Ο Άκης Πολυάννα, είναι στο ημερολόγιό του τόσο αποκαλυπτικός, όσο και μια αφελής μαθήτρια που καταγράφει τις αμαρτωλές της στιγμές. Αλλά αυτές τις αμαρτωλές στιγμές και τις αμαρτίες των “φιλικών” προς τον Άκη πολιτικών, δεν τις κατέγραψαν τα κανάλια. Και ως γνωστόν, πραγματικότητα που δεν έχουν καταγράψει τα κανάλια, είναι σαν να μην υπήρξε.

«Αγαπητό μου ημερολόγιο»