Θα πρέπει να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Η Αριστερά και η ευθύνη της κυβέρνησης είναι κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα. Και πιθανόν να μην γίνει ούτε τώρα. Τα "κουκιά" δεν βγαίνουν. Έτσι τουλάχιστον φαίνεται. Είναι έτσι όμως;
Ακόμα και αν καταφέρουν να συνεννοηθούν. Ακόμα και αν το ΚΚΕ ρίξει νερό στο κρασί του(ακούστε ξανά τις δηλώσεις Παπαρήγα το βράδυ των εκλογών, που ρίχνει γέφυρες συνεργασίας με συγκεκριμένη πρόταση).
Ε, αυτό προετοιμάζει ο Αλέξης Τσίπρας. Αφού πάρει την εντολή
και συναντηθεί με όλα τα κοινοβουλευτικά και εξωκοινοβουλευτικά κόμματα, που πιστεύει πως μπορεί να συνασπιστεί και να βαδίσουν με πρόγραμμα που θα έχει κοινές συνιστώσες και στόχους. Αφού αφήσει στον "πάγο" τους 2 πρώην μονομάχους, που καίγονται πάνω απ' όλα να κρατηθούν στο παιχνίδι. Αφού μιλήσει με τους κοινωνικούς εταίρους, πλην των βιομηχάνων.Αφού δει τις προθέσεις των Ανεξ. Ελλήνων, με τους οποίους όμως δεν θέλει να συστρατευθεί. Αν θέλουν μπορούν να δώσουν ψήφο "ανοχής".
Τότε θα βγάλει το πρόγραμμα με τα σημεία που θα θέσει ως στόχους για την διακυβέρνηση της χώρας. Έχει την μεγάλη ευκαιρία να δείξει στον κόσμο που τον εμπιστεύτηκε, τι σκέφτεται. Και ο κόσμος, αυτός που τον ψήφισε αλλά και αυτοί που ακόμα αντιδρούν και ανθίστανται, είναι έτοιμοι να ακούσουν.
Το μόνο που έχει να κάνει ο αρχηγός της πλέον, είναι να απομονώσει κάποιες εσωκομματικές φωνές που ακούγονται στα κανάλια, δηλώνοντας βλακείες. Αυτά πρέπει να μαζέψει και να βρει ανθρώπους που μπορούν να αρθρώσουν την πολιτική, αυτή την δύσκολη και ανηφορική, αλλά πέρα για πέρα αξιοπρεπή, που θα μας οδηγήσει, σε βάθος χρόνου, στο φως.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως αν χειριστεί σωστά τον χρόνο, θα καταφέρει να κάνει αυτό που δεν είχε διανοηθεί στα καλύτερα του όνειρα, ο Αριστερός της δεκαετίας του '70, του '80 ίσως και των αρχών του '90. Τότε που η ιδεολογία της Αριστεράς έμοιαζε να γεμίζουν μυαλά και καρδιές, όμως η πόλωση και η πελατειακές σχέσεις των 2 πρώην μεγάλων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, αλλά και τα μεγάλα λάθη των ηγετών της Αριστεράς, στοίχισαν.
Ο Αλέξης Τσίπρας, δεν είναι ο λαοφιλής Ανδρέας. Δεν είναι ούτε ο "Εθνάρχης" Καραμανλής. Σίγουρα δεν είναι ρήτορας όπως ο Κύρκος. Μπορεί να μην είναι τόσο εύστροφος και διορατικός όπως ο Παπαγιαννάκης. Είναι όμως σίγουρα μεθοδικός. Και με μεγάλη υπομονή, απέναντι στις συμπληγάδες που έσπερναν όλοι από παντού, κατάφερε και βγήκε μπροστά. Κάθε φορά και καλύτερος. Με τα όποια ελαττώματά του. Ποιός δεν έχει άλλωστε;
Και αφού δεν έκανε πίσω είπε και το μαγικό: "είμαστε έτοιμοι για την διακυβέρνηση με Αριστερή πολιτική".
Αυτό ετοιμάζει και ο λαός είναι αυτός που θα αποφασίσει αν θα του δώσει ή όχι την ευκαιρία. Η Αριστερά είναι μπροστά στην Ιστορία. Αν κάνει και τώρα πίσω ή λάθος, θα περάσουν δεκαετίες για να επιστρέψει. Είναι ή τώρα με αυτές τις εκλογές ή τις επόμενες, ή ποτέ.
Ο δρόμος δεν είναι εύκολος για κανέναν, εδώ που φτάσαμε. Το ποτάμι, όμως δεν γυρίζει πίσω. Ή προχωράς και κολυμπάς ή το αφήνεις και σε παρασέρνει. Το αν είναι καλός ο κολυμβητής ή όχι θα το δείξει η Ιστορία.
ΥΓ Είναι επίσης η στιγμή να φανεί αν η Αριστερά είναι για τα πραγματικά δύσκολα ή μόνο για τον "πάγκο", τα παρασκήνια ή την εύκολη κριτική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου