Οι πιο απρόβλεπτες εκλογές της μεταπολίτευσης είναι μπροστά μας. Σε καθεστώς κρίσης οι Έλληνες θα δώσουν (;) νωπή εντολή σε μια νέα κυβέρνηση για να διαχειριστεί μια δύσκολη κατάσταση. Η χώρα έχει αναλάβει δεσμεύσεις και η όποια κυβέρνηση προκύψει έχει στενά περιθώρια ελιγμών. Θεωρούσα ότι αυτό από μόνο του ήταν αρκετό για να έχουμε μια διαφορετική συνθηματολογία στην προεκλογική περίοδο. Γελάστηκα. Η προεκλογική περίοδος που τελειώνει αυτήν την εβδομάδα με απογοήτευσε ως προς τη συνθηματολογία και τις πρακτικές. Άκουσα τα ίδια που ακούμε πριν από τις εκλογικές αναμετρήσεις της τελευταίας 30ετίας. «Εμείς έχουμε τη μαγική συνταγή», «Μην κοιτάτε τι έχει γίνει ως τώρα, θα μεταμορφωθούμε ξαφνικά σε υπεύθυνους διαχειριστές των δημοσίων πραγμάτων» κλπ. Πυρά εκατέρωθεν και αλληλοκατηγορίες σαν να μην έχουν καταλάβει σε ποια κατάσταση βρισκόμαστε ή να θεωρούν ότι μπορούν να διαχειριστούν με τα πολωτικά συνθήματα του ’80 τα προβλήματα του 2015.
Είμαι της άποψης ότι η μόνη χρησιμότητα των συγκεκριμένων εκλογών είναι
η νωπή αποτύπωση του δρόμου που θέλουν να επιλέξουν οι Ελληνες. Το διακύβευμα δεν είναι πλέον ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ ή αν θα μπει η Χρυσή Αυγή και οι Οικολόγοι στη Βουλή. Το διακύβευμα είναι αν θα αποτυπωθεί μια φιλοευρωπαϊκή ή μια αντιευρωπαϊκή στάση από το εκλογικό σώμα. Φιλοευρωπαϊστές υπάρχουν στη δεξιά και στην αριστερά. Όπως και αντιευρωπαϊστές. Το «ναι στην Ευρώπη, όχι στο μνημόνιο» είναι το βολικό αλλά συνάμα και οξύμωρο σύνθημα που προβάλλουν όσοι θέλουν και την πίτα ακέραιη και τον σκύλο χορτάτο. Η γενική και αόριστη δαιμονοποίηση του μνημονίου είναι το απαραίτητο προεκλογικό χάιδεμα στα αυτιά των ψηφοφόρων. Ακούμε λάβρες φωνές για «επαναδιαπραγμάτευση», «μη αποδοχή όρων» και διάφορα άλλα τα οποία θα ξεχαστούν μετεκλογικά, μόλις αδειάσουν τα ATM και θα μετατραπούν στο επιχείρημα «μα πώς θα πληρωθούν οι συντάξεις;»
Κακά τα ψέματα, το μνημόνιο περιέχει και πολλά πράγματα που θα έπρεπε από δεκαετίες να τα είχαμε κάνει από μόνοι μας. Οι προηγούμενες όμως κυβερνήσεις δείλιασαν τότε μπροστά στις μεταρρυθμίσεις είτε σε νομοθετικό επίπεδο είτε σε επίπεδο εφαρμογής. Σήμερα θεωρώ ότι η μάχη των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων δεν θα δοθεί μόνο μεταξύ των κομμάτων αλλά και εντός των κομμάτων. Όσο και αν φορούν το ίδιο κομματικό καπέλο υπάρχουν πολύ διαφορετικές τάσεις μεταξύ των στελεχών των κομμάτων σε ότι αφορά τις μεταρρυθμίσεις. Όσο περισσότεροι είναι οι μεταρρυθμιστές στη Βουλή τόσο λιγότερες πιθανότητες έχουμε να βυθιστούμε στη γνωστή αδράνεια (όπως έγινε ουσιαστικά τα τελευταία δύο χρόνια) με οδυνηρές συνέπειες.
Τα δύο μεγάλα κόμματα έδειξαν στην προεκλογική τους εκστρατεία ότι δεν έχουν απαλλαγεί από τις παιδικές ασθένειες. Λόγος ανώδυνος ώστε να μην θιγούν οι πολίτες, ευχολόγια, όχι αντιδημοφιλείς δεσμεύσεις, πολύ «εγώ» και ούτε ίχνος αυτοκριτικής. Γι αυτό και τα βλέπω με δυσπιστία. Η ΝΔ με ένα έντονο «κλίνατε επί δεξιά» και το ΠΑΣΟΚ με τον καθιερωμένο αρχηγικό μεσσιανισμό. Πάντως, όσοι εξακολουθούν να θέλουν να δώσουν ακόμα μια ευκαιρία στον δικομματισμό, θα πρέπει να σταθμίσουν σοβαρά ποιους θα επιλέξουν από τα δύο κόμματα. Μόνο αν η μεταρρυθμιστική συνιστώσα σε κάθε κόμμα βγει ενισχυμένη θα έχουν μέλλον οι όποιες κυβερνήσεις συνεργασίας. Και κατά τη γνώμη μου από το αν και πόσο προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις εξαρτάται το αν θα συνεχίσει να υπάρχει η ευρωπαϊκή Ελλάδα.
Για να προχωρήσουμε λοιπόν σαν χώρα στο επόμενο κρίσιμο βήμα πρέπει καταρχήν να μετρηθούμε. Και οι εκλογές αυτές είναι η ευκαιρία για να ξέρουμε τι πραγματικά θέλουμε ως λαός. Ποιοι είναι υπέρ και ποιοι κατά στα νέα μονοπάτια που ανοίγονται μπροστά μας. Έτσι ώστε να μην υπάρχουν μετά «ναι μεν, αλλά…» και πισωγυρίσματα. Ας χρησιμοποιήσουμε λοιπόν το πιο δυνατό μας όπλο που δεν είναι ούτε οι μούντζες, ούτε τα γιαούρτια, αλλά η ψήφος μας. Την Κυριακή αυτή ίσως είναι οι πιο καθοριστικές εκλογές των τελευταίων 30 ετών. Μην πάρετε την ψήφο σας αψήφιστα…
Μην αψηφήσετε την ψήφο σας | ΘΕΜΑΤΑ | Protagon
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου