Ω, τι κόσμος!!! Άνοιξη το...καλοκαίρι στο Σύνταγμα!

2 μέρες μετά την μεγαλύτερη απολίτικη-πολιτική, όχι κατευθυνόμενη συγκέντρωση της μεταπολίτευσης και οι αντιδράσεις, οι σκέψεις, οι εικόνες και ότι έγινε την Κυριακή 5 Ιουνίου, υπάρχει ακόμα στον "αέρα".

Πολίτες όλων των ηλικιών, των χώρων, των ιδεών, όλων των επιπέδων διαβίωσης, παιδείας και όποιας άλλης τάξης μας έχει χωρίσει έως τώρα, στο μεγαλύτερο μπαχαλό-ταμπελό κράτος της οικουμένης(ίσως...), ενώθηκαν, διαδήλωσαν, φώναξαν, αγανάκτησαν με πολλούς τρόπους και τελικά έστειλαν το μήνυμα.

"Προσέξτε καλά την επόμενή σας κίνηση. Είμαστε εδώ και έχουμε φωνή". Ήταν τέτοιος ο παλμός και η ένταση που υπήρχε στον αέρα, που και στήν Σταδίου, στην Ερμού και στους υπόλοιπους γύρω δρόμους που δεν υπήρχε ουσιαστική και απ' ευθείας οπτική επαφή με την Βουλή ή το Σύνταγμα(που προτείνω να μετονομαστεί σε Πλατεία Αγανακτισμένων), ζούσαν με τον ίδιο ενθουσιασμό την συγκέντρωση.

Το ατέλειωτο πήγαιν' έλα των διαδηλωτών και η ακατάπαυστη συνεχής ροή, από τις 6 το απόγευμα μέχρι κάποια στιγμή γύρω στις 9 το βράδυ, ήταν κάτι το αδιανόητο. Μάλιστα αν δεν είχε κυκλοφορήσει η "είδηση" για το αδιαχώρητο πολλοί που ήθελαν να κατέβουν εκείνη την ώρα ή έστω λίγο αργότερα, θα έκαναν πολύ μεγαλύτερο το "μελίσσι" των αγανακτισμένων.

Χαρακτηριστικά είναι τα παραδείγματα πολλών φίλων που ήταν σε εκδήλωση στο Μοναστηράκι, οι οποίοι ξεκίνησαν να έρθουν, όμως όταν βγήκαν στο μετρό στο Σύνταγμα ο κόσμος ήταν τόσο πολύς που δεν μπορούσαν να προχωρήσουν... Ένας άλλος φίλος μου είπε πως ούτε με το ποδήλατο δεν μπορούσε να περάσει από Πατησίων, καθώς ο κόσμος δεν "άνοιγε" για να προχωρήσει κάποιος.

Τώρα είναι ώρα να ετοιμαστούμε για την μεγάλη μέρα του Ιουνίου. Την μέρα που πρέπει να πλημμυρίσουμε όλη την Αθήνα με μέχρι και 1.000.000 κόσμο, προκειμένου να σταματήσει εδώ η λαίλαπα του Μνημονίου.

Ραντεβού στην πλατεία στο σημείο το γνωστό!