Ξεκινάω από το γεγονός πως δεν έχω καταφέρει να συνέλθω τελείως από τα απανωτά χτυπήματα που δέχομαι/δεχόμαστε. Έχω αρχίσει να νοιώθω σαν τον μποξέρ που ενώ είναι σε καλή κατάσταση, υποτίμησα τον αντίπαλο και τώρα είμαι, μετά από συνεχή νοκ ντάουν ένα βήμα πριν από το νοκ άουτ, αλλά και την εντατική!
Το μόνο που με σώνει ακόμα είναι που την ώρα που μετράει ο διαιτητής ακούγεται το καμπανάκι του γύρου που μόλις τέλειωσε και μεταφέρομαι στην γωνία, υποβασταζόμενος για κάποιες ανάσες-ενέσεις.
Δεν ξέρω ποιά από που να προφυλαχτώ, καθώς η μια γροθιά(έλλειμα) διαδέχεται την άλλη(σπρέντ), το άπερ κάρτ(πακέτο στήριξης) διαδέχεται το ντιρέκτ(ΔΝΤ) και όλοι οι θεατές(Ευρώπη, ΗΠΑ, τράπεζες, "Οίκοι" αξιολόγησης - αλήθεια είναι οι πρώτη φορά που "οίκος" σε...πηδάει αντι να προσφέρει πήδημα...), περιμένουν την πτώση.
Και όλοι ποντάρουν(κερδοσκόποι) στο πότε θα πέσεις, πόσο θα αντέξεις κλπ κλπ
Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι πως γίνεται ενώ όλοι οι παίκτες είναι γνωστοί, να μην υπάρχει κανείς φταίχτης...
Ααααα!!!! Κατάλαβα!
Ποιός να ψάχνει τώραααα!!! Φταίνε οι προηγούμενοι, φταίνε οι άλλοι, φταίτε εσείς που τόσα χρόνια τρώγατε με...ξένα κόλυβα!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου