Ας κάνουμε και εμείς μερικά σενάρια που δεν απέχουν πολύ από την αλήθεια. Άλλωστε στην εποχή που ζούμε είναι το μόνο που μας έχει μείνει αφού φαίνεται πως όλα έχουν προαποφασιστεί σε μια καλά δομημένη παγίδα-σχέδιο/μαύρη τρύπα, στην οποία περιήλθαν οι λεγόμενες μικρές χω΄ρες στο όνομα της ανάπτυξης και βέβαια του κέρδους.
Όμως όπως ξέρουμε «τίποτα δεν είναι τσάμπα» σ' αυτή τη ζωή και μάλιστα όταν έχεις να κάνεις με δοσατζήδες και τοκογλύφους. Η μείωση μισθών και η ελαχιστοποίηση των υπαλλήλων των Δημόσιων φορέων, είναι μια «εύλογη» και εύκολη εξέλιξη, όταν θα έρθει η στιγμή που οι αμερικανικές και ευρωπαϊκές εταιρείες θα έρθουν να αγοράσουν τους καταχρεωμένους οργανισμούς. Αφού έτσι και αλλιώς δεν θα υπάρχει δυνατότητα, λόγω ελλείματος να τους κρατήσεις...
Ποιό είναι το κόστος όλων αυτών των κινήσεων:
*Απολύσεις
*αποζημιώσεις
*ανεργία
*υποτίμηση της ζωής και της δράσης μας,
*διάχυση φόβου σε έναν ολόκληρο λαό,
Αυτά θα επωμιστούμε εμείς τώρα, για να «απολαύσουν» τα δεδομένα που τώρα συμφωνούν στις διαπραγματεύσεις για την ενεργοποίηση του μηχανισμού διάσωσης των πιστωτών μας, οι «μεγάλοι». Δηλαδή ΠΑΛΙ αυτοί και όχι εμείς, ο λαός
Γιατί ας μην γελιόμαστε, ο όποιος μηχανισμός δεν έγινε για να σώσει την ελληνική οικονομία. Απλά κατοχυρώνει του πιστωτές μας, πως θα πάρουν και μάλιστα έγκαιρα τα χρήματά τους. Και με το αζημείωτο, πάντα...Η ελληνική οικονομία θα παραμείνει έρμαιο των διαθέσεων αυτών που μας δανείζουν και δεν είναι δυνατόν, ούτε και μπορεί κάποιος με ακρίβεια να υπολογίσει για ή και μετά από πόσα χρόνια θα βγούμε από το τούνελ...
Οι αριθμοί δεν βγαίνουν. Όσα χρειαζόμαστε ετησίως, για να αποπληρώσουμε τους τόκους και τα δάνειά μας, αλλά και για επιβιώσουμε, δεν φτάνουν. Η συνέχιση του δανεισμού, είναι αυτονόητη. Και μάλιστα όταν και όπως βγούμε μετά από τρία χρόνια(με το καλό) από την επιτήρηση, κανείς δεν μπορεί να υπολογισεί το πιό μεγάλο κόστος που θα έχει η χώρα μας. Αυτό του πληγμένου γοήτρου, του καταρακωμένου ηθικού και της(για ακόμη μια φορά) πνιγμένης αλήθειας, αφού το μόνο σίγουρο είναι πως κανείς δεν πρόκειται να πληρώσει τα σπασμένα, εκτός από εμάς.
Εδώ θα σας θυμίσω τη δράση του κ. John Perkins, στέλεχος της CIA, οικονομικός εκτελεστής και συγγραφέας του βιβλίου: «Καταθέσεις ενός οικονομικού εκτελεστή».
Είχε αποστολή να σχεδιάζει κυβερνητικά συμβόλαια, που θα φαίνονταν ιδανικά, αλλά ο πραγματικός στόχος θα ήταν να «υποδουλώσει» μια χώρα σε χρέος και να την κρατήσει υποδουλωμένη για πάντα. Κάτι σας θυμίζει ή όχι ακόμα; Διαβάστε παρακάτω...
Ως γνωστόν, όποιος χρωστάει, μόνο «ΝΑΙ», μπορεί να λέει σ αυτόν που του έχει δανείσει χρήματα. Και αυτό είναι μια αλήθεια, αφού πόσες και πόσες φορές η ιστορία μας έχει δείξει τους περίφημους "γιες-μαν"...
Ας δούμε τι λέει λοιπόν ο John Perkins: « Ο πιο κοινός τρόπος να δράσουμε, είναι να εντοπίσουμε μία χώρα που διαθέτει πόρους, όπως πετρέλαιο και μετά θα κανονίσουμε ένα τεράστιο δάνειο για τη χώρα αυτή, από την παγκόσμια τράπεζα ή έναν από τους αδερφούς οργανισμούς ( ΔΝΤ). Αλλά τα χρήματα ποτέ δεν πάνε στην πραγματικότητα στη χώρα αυτή . Πηγαίνουν σε μεγάλες εταιρείες για να χτίσουν έργα υποδομής σ αυτήν τη χώρα. Εγκαταστάσεις παραγωγής ενέργειας, βιομηχανικά πάρκα, λιμάνια.
Πραγματικό κέρδος έχουν οι λίγοι και πλούσιοι. Και φυσικά οι εταιρείες μας. Στην πραγματικότητα δεν βοηθούν την πλειοψηφία των ανθρώπων. Εντούτοις, αυτοί οι άνθρωποι σε όλη τη χώρα υπομένουν και κρατάνε το τεράστιο χρέος.
Το χρέος είναι τόσο μεγάλο που είναι αδύνατο να εξοφληθεί. Και αυτό είναι μέρος του σχεδίου. Δεν μπορούν να το ξεπληρώσουν. Και εμείς οι οικονομικοί εκτελεστές πάμε πίσω και τους λέμε: Μας οφείλετε πολλά λεφτά και δεν μπορείτε να πληρώσετε το χρέος σας. Οπότε, πουλήστε το πετρέλαιό σας πολύ φθηνά στις δικές μας εταιρείες. Επιτρέψτε μας να χτίσουμε στρατιωτική βάση στη χώρα σας ή στείλτε στρατεύματα για να υποστηρίξουν τα δικά μας. Όπως στο Ιράκ, ή ψηφίστε υπέρ μας στη σύνοδο των Ηνωμένων Εθνών ή ιδιωτικοποιήστε την εταιρεία ύδρευσης και ηλεκτρισμού και πουλήστε σε δικές μας εταιρείες.
Είναι τυπικός ο τρόπος που λειτουργεί το ΔΝΤ και η παγκόσμια Τράπεζα. Χρεώνουν μία χώρα και το χρέος είναι τόσο μεγάλο που δεν μπορούν να το αποπληρώσουν. Και μετά προσφέρονται να αναχρηματοδοτήσουν αυτό το χρέος και να πληρωθούν με περισσότερο τόκο. Και εσύ απαιτείς αυτό το αντάλλαγμα που αποκαλείς «εξάρτηση» ή «καλή διακυβέρνηση», το οποίο βασικά σημαίνει ότι πρέπει να ξεπουλήσουν τους πόρους τους, συμπεριλαμβάνοντας πολλές από τις κοινωνικές υπηρεσίες, τις εταιρείες κοινής ωφέλειας, τα εκπαιδευτικά συστήματα μερικές φορές τα ποινικά τους συστήματα, τα ασφαλιστικά τους συστήματα σε ξένες εταιρείες».
Μ΄αυτά και...μ' αυτά ας δούμε τι ζητούν για ανταλάγματα και όπως φαίνεται θα πάρουν:
-Περικοπή 13ου και 14ου μισθού τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα
-Περαιτέρω περικοπή επιδομάτων στο δημόσιο
-Αύξηση του ΦΠΑ κατά 2 ή και 4 μονάδες
-Νέα αύξηση φόρων σε καυσιμα, ποτά, τσιγάρα
-Κατάργηση συλλογικών διαπραγματεύσεων
-Τριετές πάγωμα συλλογικών συμβάσεων
-Κατάργηση διαιτησίας
-Απελευθέρωση του ορίου απολύσεων
-Αμεση εξίσωση των ορίων συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών στο δημόσιο
-Κατάργηση των θέσεων στους οργανισμούς που θα συγχωνευθούν ή καταργηθούν, που σημαίνει απολύσεις και μονίμων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου