Τη λατρεύω την Αθήνα αλλά το τελευταίο διάστημα με είχε απογοητεύσει. Χτες, η Αθήνα θύμισε την παλιά Αθήνα με τους λατερνατζήδες, το αγιόκλημα και το γιασεμί. Πάνω από ένα εκατομμύριο Αθηναίοι -τον πιτσιρίκο να ακούτε-, ξεχύθηκαν στους δρόμους και διασκέδασαν με την ψυχή τους. Νέοι, γέροι, ολυμπιακοί και παναθηναϊκοί, γυναίκες και παιδιά ξεσάλωσαν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.
Χτες, γυρνούσα στο κέντρο της Αθήνας πάνω από εννιά ώρες αλλά δεν μου κακοφάνηκε καθόλου. Κάθε λίγο συναντούσα κάνα φίλο, καμιά φίλη, καμιά γνωστή διμοιρία των ΜΑΤ, και την πέρασα φίνα.
Έλαμπε η Αθήνα χτες το βράδυ. Ήταν σαν να είχε πάρει φωτιά. Γιατί εμείς οι Έλληνες, πάνω στο κέφι μας, δεν λογαριάζουμε τίποτα. Βάζουμε φωτιά και τα καίμε όλα. Όπα! Δώσε παιδί μου!
Επίσης, έχω να σας ανακοινώσω πως είμαστε πολύ κοντά στο τρίτο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Γιατί αυτός που έγραψε στον τοίχο «Αγάπη μου είσαι όμορφη σαν τράπεζα που καίγεται» είναι πολύ μεγάλος ποιητής. Και μη με πείτε εθνικιστή, αλλά μόνο Έλληνας θα μπορούσε να το γράψει αυτό.
Το άλλο ευχάριστο νέο είναι πως πέφτουν. Έπεσαν δηλαδή αλλά κάνουν πως δεν το έχουν πάρει χαμπάρι ακόμα. Σύντομα θα είμαστε ελεύθεροι. Γιορτάστε!
πιτσιρίκος | Αθήνα μου, είσαι όμορφη σαν τράπεζα που καίγεται
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου