Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2012

Ποιά "αλήθεια" θα επικρατήσει, τελικά; Και ποιοί θα δικαιωθούν από την Ιστορία; Θα ζούμε για να μάθουμε;

Ήμουν χθες, ανήμερα Καθαρής Δευτέρας και μετά από πολιτιστική συνέυρεση υπό στέγη, καθώς ο καιρός ήταν χάλια για γιορτινές συνεστιάσεις εξωτερικού χώρου, σε ένα σπίτι φίλων για τα "κούλουμα".

Κούλουμα σε τραπέζι όπου η κάθε οικογένεια, έφερε η κάθε μία τα δικά της, λίγα αλλά νόστιμα "Σαρακοστιανά" της εδέσματα. Ένας τρόπος συνεύρεσης φίλων και οικογένειας, που έχει ευρέως διαδωθεί τον τελευταίο καιρό. Αντί ένας να καλεί και να επωμίζετε το κόστος, φέρνουν όλοι τα δικά τους και τα μοιραζόμαστε.

Κέφι και γέλια, με πειράγματα για το τραπέζι και τις νοστιμιές των μαγείρων, έπεσε μπόλικο και κάποια στιγμή, έφτασε και η ώρα της "αγανάκτισης", με αφορμή τα χαράτσια, τις μειώσεις και όλα τα λοιπά "κα(ρ)νιβαλιστικά που μας βρήκαν. Η ώρα της αιτιολόγησης της φτωχοποίησης μας και των αιτίων που την προκάλεσαν. Εδώ να σημειώσω πως οι φίλοι στο τραπέζι ήταν άνθρωποι μισθωτοί, δημοσιογράφοι, ελεύθεροι επαγγελματίες και άνεργοι.

Αφού πιάσαμε τα γενικά("όλοι φταίνε", "δεν τους ξαναψηφίζουμε", "μας φτωχύνανε", "δεν μπορούμε άλλο" κλπ), η κουβέντα έφτασε σε άλλο επίπεδο. Αφορμή γι αυτό ήταν η αφήγηση του ενός εκ των παρευρισκομένων και την εμπειρία του από την τελευταία μεγαλειώδη συγκέντρωση στο Συνταγμα, που κατέληξε στις γνωστές καταστροφές. Αφού μας περιέγραψε αυτά που έζησε(χημικά χωρίς λόγο, "παρέλαση" κουκουλοφόρων μπροστά από τα ΜΑΤ χωρίς να τους ακουμπήσουν και ενώ οκόσμος ωρυόταν, ευχαριστίες προς έναν άγνωστο νεαρό που τον "ψέκασε" για να μπορέσει να αναπνέυσει, αναφορά πως έκανε 1,5 ώρα να κατέβει την Ερμού για να πάρει το Μετρό να γυρίσει σπίτι του), εκεί έτερο μέλος άρχισε τις αντιρήσεις του για το μέγεθος της συγκέντρωσης.
Και άλλοι που βρίσκονταν εκεί, είπαν πάνω κάτω τα ίδια, με ιδιαίτερη έμφαση στην μη απόδοση του όγκου της συγκέντρωσης.

Εκεί οι τιμές για την συμμετοχή του κόσμου έδιναν και έπερναν. Από 80000 έως 120000 κατά τους συντηρητικούς και ΣΚΑΪ-τήμονες, από 100-150000 για τους παρευρισκόμενους, και έως και 200-300000 κατά αυτούς που διαβάζουν και παρακολουθούν άλλα μέσα...
Όσο για τα επεισόδια, οι μεν διατείνονταν πως καλά έκανε η Αστυνομία και δεν επενέβαινε(αλά Δεκέμβρη του 2008), προκειμένου να μην θρηνύσουμε θύματα, ενώ έτεροι έλεγαν πως δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν τόσα χρόνια συλλήψεις και καμια καταδίκη. Ειδικά μετά τις δηλώσεις του εκπροσώπου της ΕΛ.ΑΣ. πως υπάρχουν άτομα που έχουν συλληφθεί και πάνω από 3 φορές και είναι γνωστοί στις αρχές...

Στην συνέχεια η συζήτηση πήγε στα οικονομικά(κλισέ) και στο ποιός μπορεί να μας οδηγήσει με "ασφάλεια" στην έξοδο από την κρίση. Εκεί οι "συστημικοί" είπαν πως δεν μπορεί η Αριστερά, γιατί είναι υπέρ της εξέργεσης και της κατάλυσης του συστήματος που θα επιφέρει ουσιαστική χρεωκοπία και χάος, ενώ οι απέναντι είπαν πως προτιμούν τον αγώνα με τα δικά τους μέσα και τον εξορθολογισμό με δικά τους κριτίρια, παρά με κηδεμονία και ξένους καθοδηγητές, μέχρι που να βρούμε τα "πατήματά" μας.

Κατόπιν περάσαμε στα μελλούμενα(χρεωκοπούμε ή όχι, αυτοδυναμία στις εκλογές ή νέα συγκυβέρνηση, ενωμένη Αριστερά ή πολυσυλλεκτική κλπ κλπ), μέχρι το ποιούς θα δικαιώσει η Ιστορία για την στάση τους, σήμερα.

Κλείσαμε ευχόμενοι να περάσουν όλα αυτά γρήγορα ή τουλάχιστον όσο πιο σύντομα γίνεται, καθώς νοιώθουμε ΟΛΟΙ, στο όριο των αντοχών μας. Και οι μεν και οι δε. Και το πιό σημαντικό: στο όριο της συγκατάβασης με τις όποιες παρουσιαζόμενες ως λύσεις.

Αν συνεχίσουμε έτσι, που δεν φαίνεται και κάποια δραματική αλλαγή, προς το καλύτερο τουλάχιστον, δεν νομίζω πως θα ζήσουμε να μάθουμε τι έγινε και ποιός έχει δίκιο...

Απλά με την συζήτηση αυτή κατάλαβα για άλλη μια φορά πως είμαστε άξιοι αυτών που μας εκπροσωπούν. Αυτούς που εμείς επιλέγουμε στην κάλπη. Είτε τους ψηφίζουμε, είτε απέχουμε. Όλοι έχουν την ευθύνη ακέραια και το μέλον θα μας κρίνει όλους το ίδιο, απλά με διαφορετικό κατηγορητήριο.

Η ποινή όμως, έχει αποδωθεί. Και είναι βαριά και δύσκολα εκτελέσιμη. Και ίσως ακόμα πιό δύσκολα να γίνει μάθημα για το μέλλον. Μακάρι να βγω ψεύτης και όλα να πάνε καλά μετά από αυτό το τούνελ. Μάλλον όμως δεν θα ζω να το δω και να το μάθω. Ίσως τα παιδιά μας να έχουν αντέξει.
Απλά θα ήθελα να είναι ελεύθερα. Με ΟΛΗ την σημασία της λέξης. 

Καλή Σαρακοστή!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου