Η πόρτα ανοίγει κάθε δύο λεπτά. «Δύο λεπτά υπομονή» ζητά κάθε φορά και ο πρόεδρος του σωματείου εργαζομένων στην καθαριότητα Ζαφείρης Μιχάλας. Η κουβέντα ξεκινά πάλι από την αρχή. Πόσοι εργάτες δουλεύουν; Πόσοι οδηγοί; Πόσοι είναι οι συμβασιούχοι; Πόσοι χρειάζονται; Γιατί έχουν τόσο πολλά ρεπό μαζεμένα; Γιατί τα σκουπίδια μένουν αμάζευτα;...
Λίγο πριν από τα μεσάνυχτα και το κτίριο μπροστά από το αμαξοστάσιο στην Ιερά Οδό είναι γεμάτο κόσμο. Οχι μόνον άνδρες, όπως περιμέναμε, αλλά και πολλές γυναίκες. Από εδώ ξεκινούν τα απορριμματοφόρα για να φθάσουν σε κάθε γωνιά του Δήμου Αθηναίων και να απομακρύνουν τα σκουπίδια για να τα πάνε στον ΧΥΤΑ Φυλής.
Οι λάμπες φθορισμού ηλεκτρίζουν ακόμη περισσότερο τη χλομή ατμόσφαιρα. Βλέμματα κουρασμένα, απλανή, θυμωμένα. Οι συμβασιούχοι δεν είναι στον όροφο. Περιμένουν κάτω, όπως κάνουν όλον τον καιρό που δούλευαν περιμένοντας ότι κάποτε θα γίνουν και αυτοί μόνιμοι. Τα απορριμματοφόρα βγαίνουν ένα ένα από το αμαξοστάσιο με τον οδηγό στο τιμόνι. Οι περισσότεροι οδηγοί είναι μόνιμοι αλλά υπάρχουν και συμβασιούχοι.
Νύχτα με κρύο, αλλά στο γραφείο του σωματείου μάς συντροφεύουν και... μύγες. «Δεν λείπουν ποτέ από εδώ», μας λέει χαμογελώντας ο Δημήτρης καθώς ανεβοκατεβάζει φακέλους για να μας εξηγήσει πώς δουλεύει το σύστημα.
Διαβάστε περισσότερα στο πολύ ενδιαφέρον ρεπορτάζ Του ΑΡΗ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ από την
enet.gr
http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=233107
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου